[001] esse in partibus transmarinis hoc probare debet: ut de termino Sanctæ [002] Trinitatis anno regis Henrici quarto comitatu Middelsexiæ, assisa mortis [003] antecessoris si Robertus Cocus.
De exceptione finis facti.
[005] ITEM competit tenenti exceptio finis facti contra petentem. Dicere enim [006] poterit tenens quod aliquando finis factus fuit in curia regis de eadem terra [007] inter ipsum et petentem vel eorum antecessores, ita quod per16 finem illum [008] recognovit idem petens vel aliquis antecessorum suorum terram illam esse [009] ius ipsius tenentis17 vel alicuius antecessoris sui, et illam remisit et quietam [010] clamavit etcetera. Et ad hoc probandum statim proferat cirographum et [011] finem, ad quod statim respondeat petens statim18 replicando, et ostendat [012] rationem quare finis ei nocere non debeat, vel19 quod finis ille in nullo tangit [013] personam suam, vel quod ei nocere non debeat20 nec tenenti valere, supra [014] dictis rationibus et pluribus aliis21 inferius dicendis.
Exceptio de defectu probationis per lapsum temporis, quia de tam longinquo tempore quod excedit memoriam hominum, vel propter limitationem brevium.
[016] EXCIPERE etiam poterit tenens contra petentem quod licet ei ius descenderit [017] sicut petens dicit, tamen non valet sua petitio neque actio pro defectu [018] probationis propter lapsum temporis, quia non est aliquis qui de [019] seisina antecessoris petentis loqui possit vel aliquid probare de visu suo [020] proprio vel patris sui qui22 hoc ei iniunxit,23 quia seisina de qua petens [021] loquitur omnem excedit probationem sicut de tempore Henrici regis senis [022] et24 ulterius,25 et huiusmodi exceptio substantiam capit ex tempore. Et hic [023] est casus quod ille qui ius habet26 amittit imperpetuum et heredes sui, et [024] ille qui nihil iuris habet et heredes sui imperpetuum retinebunt,27 et hoc [025] est28 pro defectu probationis.
Exceptio si tenens fuerit a duobus implacitatus, quia nemo duobus respondet simul.
[027] ITEM competit tenenti exceptio dilatoria tantum.29 Ut si tenens de eadem [028] re a duobus implacitatus fuerit, quia de una re non potest30 quis nec debet [029] simul et semel duobus31 respondere. Et ideo refert utrum institutæ sint [030] actiones utræquæ super iure proprietatis vel super ipsa possessione. Item [031] quis prius,32 quis posterius impetraverit,33 et ad quem et ad cuius iurisdictionem, [032] ut per hoc sciri possit quis alteri præferri debeat et quis non.