De assisa ad recognoscendum utrum tenementum sit libera elemosina.
[003] f.285b] EST inter alias assisas quædam assisa quæ multum habet possessionis [004] et iuris quia utrumque terminat, possessionem [005] scilicet et ius, nec ulterius quæritur de iure post talem assisam sive faciat [006] pro petente sive pro tenente, quamvis aliquando si iuratores male iuraverint [007] agi possit de periurio et de convictione. <Inter eos inter quos capitur [008] assisa. Ius autem aliorum qui maius ius habent non determinat, quia agi [009] poterit iterum de iure mero, quamvis prius actum sit de iure simulato: [010] sicut fuit coram rege apud Wodestoke de rectore ecclesiæ beatæ Mariæ [011] Oxoniæ successore Willelmi Hardel, ut infra dicetur et ponetur casus.> [012] Per assisam istam recognoscitur utrum tenementum de quo agitur laicum [013] sit feodum tenentis vel libera elemosina pertinens ad ecclesiam alicuius [014] rectoris, sive petens laicus sit sive clericus, quia in utriusque persona [015] locum habere debeat, sicut primo fuit observatum tempore Martini de [016] Pateshilla, et postea ab eodem prohibitum, et quod locum non haberet [017] nisi tantum in persona rectoris cui17 nullum aliud competiit18 remedium [018] nec breve nisi agere posset de seisina sua propria. Laico vero competere [019] possent omnia alia remedia, breve de nova disseisina, mortis antecessoris, [020] de ingressu et19 de recto.20 Sed cum restringendæ sint21 lites potius quam [021] laxandæ ut vitentur22 duella et magnæ assisæ et placitum maturius terminetur, [022] obtinet hodie quod breve istud et assisa locum teneat in persona [023] utriusque, tam laici quam rectoris, secundum quod olim fuit observatum. [024] Ut de itinere abbatis de Radinge et Martini de Pateshilla in23 comitatu24 [025] Wigorniæ, assisa utrum25 unum mesuagium: et quod locum non haberet [026] postea nisi tantum in persona rectoris, secundum quod inveniri poterit [027] in ultimo itinere Martini de Pateshilla anno regis Henrici duodecimo [028] comitatu Suffolciæ de Roberto de Bedintona26 et Willelmo de Valle, et ubi [029] Robertus cognovit quod numquam fuit in seisina terræ petitæ. Et videndum [030] est imprimis quibus rectoribus et quarum ecclesiarum et de quibus [031] tenementis locum habeat assisa, et de qua libera elemosina. Quia ecclesiarum [032] alia cathedralis sicut episcoporum, alia regularis sicut abbatum et