[001] non iacet sed habet locum breve de recto. <Et notandum quod fratri [002] antenato competit assisa mortis antecessoris versus extraneas personas [003] et non coniunctas, sive ipse feoffator extiterit sive aliquis antecessor [004] communis de quo ei descendit hereditas, non obstante eo quod ipse [005] homagium ceperit vel antecessor communis cuius heres ipse fuerit, et [006] ipse semper habebit5 primam seisinam quicumque fuerit in seisina, [007] coniuncta persona vel alius, dum tamen si coniuncta persona tunc competit [008] ei breve de recto, si extranea assisa mortis antecessoris. Nec6 valet [009] exceptio si dicatur quod ipse non possit esse heres et dominus, quia [010] nulli competit assisa mortis antecessoris nisi primogenito nec breve de [011] recto, quia ille7 semper habet maius ius. Sed cum ipse seisinam habuerit, [012] tunc primo locum habebit versus eum breve de recto pro herede proquinquiore [013] filio vel filia, fratre vel sorore. Et si excipiat quod propinquior [014] heres sit propter ius merum, replicari poterit e contrario ab herede suo [015] propinquiore quod ipse non potest esse dominus et heres propter homagium. [016] Si autem nullum homagium intervenerit, ut si filio primogenito [017] concedatur tenementum ab antecessore communi ad se sustentandum [018] vel pro servitio sive homagio, aliud erit. Item eodem modo si heres et [019] filius primogenitus sequi noluerit8 versus dominum capitalem vel extraneum [020] cum fuerint in seisina, alii heredes numquam actionem habebunt [021] in vita primogeniti quia ille maius ius etcetera. Et notandum quod cum [022] de manu sua et seisina semel fiat descensus ad propinquiores tunc existentes, [023] numquam propter aliquem heredem magis propinquum supervenientem [024] auferetur.> Soror petiit9 per assisam mortis antecessoris10 [025] versus nepotem filium sororis suæ de morte sororis, qui respondit ad [026] assisam quod fuit filius et heres legitimus matris suæ sororis11 petentis [027] per assisam, et cui fuit responsum quod heres esse non potuit quia pater [028] suus fuit villanus, et quia hoc spectavit ad ius non iacuit assisa mortis. [029] Ut de itinere Martini de Pateshilla in comitatu Lincolniæ anno regis [030] Henrici decimo, assisa mortis, si Agnes filia Eliæ de Beningworthe. Sed [031] quare non potuit inquiri per assisam in modum iuratæ captam utrum [032] talis esset vel non, sicut de bastardo? Licet de statu alicuius post mortem [033] suam agi non posset, bene potuit de hoc fieri inquisitio: ut de itinere [034] eiusdem Martini anno regis Henrici decimo, assisa mortis, si Willelmus [035] de Carletone. Et hoc sine alia probatione. Mulier petenti per assisam [036] obicitur quod nepotes habet ex sorore qui tantum iuris habent quantum [037] ipsa petens. Replicatum fuit ex parte petentis quod prædicta soror [038] desponsata fuit cuidam villano et12 ita quod pueri villani sunt: si de hoc