Harvard Law School Library

Bracton Online -- Latin

Previous   Volume 3, Page 290  Next    

Go to Volume:      Page:    




[001] quod caperetur35 assisa, et si iuratores dicerent quod Eudo obiit seisitus
[002] f.270] ut de feodo et Walterus recuperasset seisinam suam, et quod
[003] Ranulfus expectaret usque ad ætatem Rogeri et tunc haberet recuperare
[004] suum versus Rogerum de warantia.> Item dicitur in tali villa. Ad quod
[005] respondeatur ut supra de nova disseisina si error in brevi inveniatur.

Item die quo obiit.


[007] ITEM ad1 hoc quod dicit die quo obiit, excipi poterit et responderi quod
[008] licet antecessor aliqua hora diei esset in seisina, tamen non obiit seisitus
[009] quia cum mane vel aliqua2 hora esset in seisina, eodem die dedit terram
[010] illam tali hora tertia et obiit hora nona. Item longe ante mortem suam
[011] dimisit se et terram illam dedit tenenti ei qui nunc tenet per cartam suam
[012] quam profert, et ita quod finis factus fuit in curia domini regis et cirographum
[013] per breve de warantia cartæ, et ita quod prædictus antecessor
[014] in curia domini3 regis recognovit donum et warantizavit ei terram illam,
[015] sicut illam quam tenuit et habuit de dono suo. Ad quod vero4 potest
[016] petens replicare et dicere quod quidquid tenens dicat de dono5 vel6 carta,
[017] numquam seisinam habuit per donum nec per cartam illam, sed ille qui
[018] donasse debuit semper in seisina remansit post cartam sicut ante et
[019] numquam statum mutavit sed ita obiit seisitus ut de feodo, et inde ponit
[020] se super assisam. Dicere etiam poterit quod finis et cirographum ei nocere
[021] non debeant7 cum8 dependeant9 ex dono quod10 principale esse debuit,
[022] quod quidem nullum est, et cum principale non subsistat ea quæ sequuntur
[023] locum habere non debent. Item dicere poterit et firmare intentionem
[024] suam, quod breve de warantia cartæ per falsi11 suggestionem fuit impetratum
[025] de12 hoc quod dedit curiæ domini regis intellegi quod fuit in
[026] seisina et non fuit, et unde cirographum quod subsequitur ex tali falsitate
[027] et deceptione valere non debet. Item nec recognitio facta ab eo qui donasse
[028] debuit, quod talis fuit in seisina cum non esset, valere debet quia
[029] non convenit naturæ confessio neque veritati, et quod talis ita obiit
[030] seisitus petat13 assisam. Ad quod si tenens se tenuerit ad finem et de
[031] replicatione petentis se noluerit ponere in assisam, indefensus remanebit
[032] et sic amittet per iudicium sine iurata vel assisa. Indefensus enim esse
[033] poterit petens contra tenentem quoad exceptionem eodem modo quo et
[034] tenens contra petentem quoad actionem, si actioni sive intentioni petentis
[035] respondere noluerit. Et illud idem dici poterit de replicatione et14 triplicatione15
[036] et ulterius. Cum autem tenens gratis se posuerit in assisam vel



Notes

35. capietur, OC, CE; capiet, OA.

1. de, OC, MC, LA.

2. alia, V, MG; aa., MSS. var.

3. Om., OA, OB, MA, MB, CM, Y.

4. Om., V, MA.

5. donatione, V, MG.

6. et, OB, MA, MB, CM, Y.

7. debeat, MA, MB.

10. quia, OC, MG.

8-9. Om., OC, MG.

11. falsam, V, CM.

12. per, V, OC, MG.

13. p. per, OB, MA, MB, CM; petit, V, OC, MG.

14-15. Om., LA, CM, MG.


Contact: specialc@law.harvard.edu
Page last reviewed April 2003.
© 2003 The President and Fellows of Harvard College