Bracton: Thorne Edition: Latin. Volume 3, Page 211

Harvard Law School Library

Bracton Online -- Latin

Volume 3, Page 211

Next

Go to Volume: Page:

[001] habeatur de præsentatione et⁴⁴ persona præsentati. Et si de tali adhuc
[002] certitudo haberi non possit, adhuc recurratur ad superiores quatenus
[003] cursus temporis hoc permittat⁴⁵ quoad assisam, et cum⁴⁶ ulterius procedi
[004] non possit, tunc demum⁴⁷ recurratur ad proprietatem et ad breve de recto,
[005] ut per hoc terminetur proprietas et assisa. Item si iuratores dubitaverint
[006] utrum talis vel antecessor suus præsentaverit an⁴⁸ alius vel quis, querens
[007] per hoc nihil consequetur,⁴⁹ quasi deficiente probatione sua, quia quotienscumque⁵⁰
[008] dubitatur an quid sit, perinde est ac si non esset illud. Idem
[009] f.240] erit etsi personam querentis omnino ignoraverint,¹ vel² si cognoverint³
[010] personam eius nesciunt tamen si umquam præsentaverit, vel
[011] nesciunt licet personam cognoverint si sit⁴ filius eius et heres qui ultimo
[012] præsentavit et cuius seisinam petit, et perinde scire non possint⁵ si ad
[013] ipsum pertineat actio vel querela: iis autem intellectis de facili perpendi
[014] poterit pro quo iudicabitur per assisam.

Cum utraque pars comparuerit in iudicio proponat querens intentionem suam.

[016] CUM autem uterque præsens fuerit et⁶ deforcians dicere velit contra assisam,
[017] oportet primo quod querens audito brevi suam fundet intentionem
[018] hoc modo et doceat quod ad eum pertineat⁷ actio. Certa itaque debet esse
[019] intentio et narratio et certum fundamentum, et certa res quæ deducitur in
[020] iudicium, et vera probatio pro petente vel querente vel ad minus præsumptio
[021] cui semper standum erit, donec tenens vel deforcians excipiendo
[022] et⁸ exceptionem⁹ probando docuerit contrarium.¹⁰ Ille autem qui¹¹ per hanc
[023] assisam ad fundandam intentionem suam docere debet de cuius seisina
[024] profert assisam, utrum de propria seisina qualitercumque teneat in feodo
[025] vel ad vitam vel ad terminum rem corporalem ad quam¹² pertineat advocatio
[026] vel ipsam advocationem, scilicet ius advocationis sine re vel corpore cui
[027] adhæreat. Item si de seisina alicuius antecessoris, oportet docere¹³ se esse
[028] heredem illius antecessoris cuius petit seisinam separatim et per se sine
[029] aliis, vel cum aliis in communi absque separatione: ubi plures sunt¹⁴ quasi
[030] unus heres oportet quod omnes nominentur vel in communi vel¹⁵ separatim
[031] et successive: in quo casu sufficit si ille¹⁶ queratur ad quem pertineat
[032] præsentatio ea vice vel si ius præsentandi¹⁷ de seisina unius antecessoris

Notes

44. et de, V, MA.

45. permittit, V, OC, MG, CM, MC.

46. cum hoc, OC, MG, CM, MC.

47. deinde, V, MA, MB.

48. vel, OC, MG, CM, MC.

49. consequitur, V, OA, CE.

50. q. qui, OC, MG, CM.

1. ignoraverit, MA, MB, OC, MG, CM.

2-3. Om., OC, MG, CM.

4. Om., OC, MG, CM, MC.

5. possunt, V, MG, CM; possit, MA.

6. querens et, V, MA, MB.

7. pertinet, OC, MG.

10. contraria, OC, MG, CM.

11. qui queritur, OA, CE, MC.

8-9. Om., OC, MG, CM.

12. quem, V, MA, MB; quod, CE.

13. dre. (dicere ?), OC, MG.

14. sint, OC, MG.

15. sic, OC, Y; et, MSS. gen.

16. iste, OC, MG, CM.

17. præsentationis, OA, CE.