[001] non pertineat utrum iusta sit vel iniusta. Et unde cum tenens disseisitor [002] nihil iuris habuerit vel intrusor, et ille qui nihil iuris habuerit eum disseisiverit, [003] si disseisitus per assisam restitutionem quæsierit, non obstabit ei [004] exceptio liberi tenementi duabus rationibus, tum propter commodum [005] possidendi, tum quia licet possessor et disseisitor in re possessa ius non [006] haberet nec iustam seisinam, ille qui fuit extra possessionem et ius non [007] habuit petendi neque aliquam actionem sine iudicio eiecit, cum per [008] actionem non potuit, per iudicium amittat et per assisam, non obstante [009] aliqua exceptione proprietatis vel teneræ seisinæ, quia si ego31 possideam [010] iniuste per intrusionem vel disseisinam, non facio per hoc iniuriam ei qui [011] ius non habet. Et unde si ille qui ius non habet petat a me in iudicio [012] petitorio qui ius non habeo, non sufficit si doceat me nihil iuris habere, [013] nisi doceat quod ipse ius habeat per quod sibi competere debeat actio. [014] Et unde si nec ius habeat nec actione, quamvis ego ius non habeam, [015] cadet a32 causa33 et remanebit suo loco possessio. Et unde cum non habeat [016] actionem me per vim sine iudicio eiecerit, si statim ipsum reeiecero34 [017] non recuperabit, quia non habet liberum tenementum propter temporis [018] brevitatem et propter teneram35 seisinam. Et si mihi per assisam novæ [019] disseisinæ perquisivero statim vel post tempus, et36 excipiat contra me [020] quod liberum tenementum non habuero in re quam ab alio iniuste possideo, [021] non competit ei ista exceptio, sed ei forte quem eieci iniuste et sine [022] iudicio. Et cum alienum sit liberum tenementum, non adquiritur querenti [023] f.210] exceptio de alieno iure, cum iniuriosa sit sua possessio. Et unde [024] merito cum extra possessionem positus ius non habeat neque1 actionem, [025] si sibi seisinam iniuste et sine iudicio usurpaverit exceptionem non habebit, [026] nec2 melioris esse debet condicionis quam verus dominus, qui cum iniuste [027] et sine iudicio eiectus fuerit, post longum intervallum vel post impetrationem [028] seisinam suam sine iudicio sibi usurpaverit quamvis iuste, [029] iniuste tamen quia sine iudicio. Et unde si disseisitor petat versus verum [030] dominum per assisam, et dominus excipiat contra disseisitorem quod liberum [031] tenementum non habuit, non obstabit ei exceptio quin recuperet per [032] assisam. Item ad primum casum de intrusore et3 disseisitore petentibus [033] restitutionem per assisam contra suum disseisitorem. Omnis qui in possessione [034] fuerit, licet ius non habeat, maius ius habet eo4 qui est extra possessionem [035] et ius non habet. Et unde si maius ius habet, sequitur quod [036] ius5 habet et maius6 eo qui ius non habet propter possessionem. Et unde [037] videtur quod habeat quasi liberum tenementum contra ipsum qui ius