[001] cognoscant ad villanos, et contra quos ex parte querentis non excipitur, et [002] ex parte ipsius querentis et27 replicantis28 nullus liber producatur ad probandam [003] replicationem, quamvis se ponere voluerit in assisam, cadit a [004] querela et tenens29 quietus: ut de ultimo itinere Martini de Pateshilla in [005] comitatu Eboraci circa finem rotuli. Item esto quod opponatur libero exceptio [006] villenagii quia30 tenet per servitia villana, non nocebit ei exceptio [007] quantum ad statum, nocebit tamen quantum ad tenementum recuperandum, [008] non quantum ad statum, quia poterit relinquere villenagium et ut [009] liber homo recedere: ut de termino Sancti Michælis anno regis31 Henrici [010] tertio incipiente quarto in comitatu Sussexiæ de Iohanne de Monte Acuto [011] et Martino de Bestenovere,32 ubi dictum fuit prædicto Martino quod si [012] vellet terram illam tenere, faceret consuetudines quas pater suus fecit, si [013] autem non, dominus suus caperet villenagium in manum suam. Et unde [014] videtur per hoc quod licet liber homo teneat villenagium per villanas consuetudines, [015] contra voluntatem suam eici non debet dum tamen facere [016] voluerit consuetudines quæ pertinent ad villenagium, et quæ præstantur [017] ratione villenagii et non ratione personæ. Si autem tales consuetudines [018] faceret ratione personæ sicut villanus33 constitutus sub potestate, vel [019] ratione utriusque tam tenementi quam personæ, tunc noceret exceptio. Et [020] quod talis exceptio servitutis obiecta contra personam liberam in modum [021] exceptionis ratione consuetudinum villanarum non nocet alicui libero homini [022] in causa status si petatur in villenagium, vel n aliquo placito sive [023] super possessione sive super proprietate, probatur34 manifeste in rotulo de [024] termino Sancti Hillarii et Paschæ sub uno volumine, anno regis Henrici [025] quarto comitatu Sussexiæ, de Martino de Bestenovere qui tulit breve de [026] probanda libertate versus Iohannem de Monte Acuto qui ipsum clamavit [027] ut nativum et fugitivum suum. Et unde cum idem Martinum coram iustitiariis [028] diceret se esse liberum, responsum fuit ex parte Iohannis quod villanus [029] fuit quia disrationavit eum coram iustitiariis ut villanum suum. Et [030] unde postea iustitiarii recordati fuerunt per rotulos suos in quos idem [031] Iohannes se posuit quod quædam iurata capta fuit inter eos de servitiis et [032] consuetudinibus quas idem Iohannes exigebat ab eodem Martino, et per [033] quam convictum fuit quod facere debuit de tenemento quod de prædicto [034] Iohanne tenuit omnimodas villanas consuetudines, et unde dicebat [035] quod villanus suus fuit. Ad quod respondit Martinus quod liber fuit, et [036] quod tales fecit consuetudines villanas, sed hoc non fuit ratione personæ [037] suæ liberæ sed ratione tenementi quod tenuit in villenagio de eodem